De trekzak spelende boertjes hebben even rust. Die mogen na de jaarwisseling weer aantreden.
Meteen het kleinste kamertje maar even een flinke schoonmaakbeurt gegeven. Is dat ook weer klaar.
Al heel lang was ik gefascineerd door de trekharmonica. Toen ik in Groningen vlakbij de muziekschool kwam te wonen, greep ik mijn kans, nam les en leerde spelen. Inmiddels woon ik weer op Ameland en de trekharmonica verhuisde mee. Ameland is net als de andere Waddeneilanden een trekzakland. Nieuwswaardige verhalen over Ameland en de trekharmonica en tips voor de balgspeler plaats ik hieronder. Met een diatonische groet, Jeanet de Jong
De trekzak spelende boertjes hebben even rust. Die mogen na de jaarwisseling weer aantreden.
Meteen het kleinste kamertje maar even een flinke schoonmaakbeurt gegeven. Is dat ook weer klaar.
Deze trekzakspelende meneer komt uit Brienz in Zwitserland. Op straat gekocht. Gemaakt van hout en 25 centimeter hoog. Hij staat bovenop de vitrinekast waar het kleinere spul in staat. Hij is mooi gemaakt; kijk naar die ogen, dat pluimpje op z'n mutsje en die band bij z'n linkerhand.
Meer trekzakpopjes uit de verzameling zien? Klik op Trekzakbeeldje bij Labels, onder dit berichtje te vinden.
Ik heb twee van deze. Hoe dat zo is gekomen weet ik niet meer, maar ik heb ze. Op Vraag & Aanbod Ameland staat de ene te koop. Voor de liefhebber. Klik hier voor de advertentie en nog twee foto's van dit leuke stel.
Meer trekzakpopjes uit de verzameling zien? Klik op Trekzakbeeldje bij Labels, onder dit berichtje te vinden.
Gepetto |
Ik vind hem leuk, dit poppetje.
Meer trekzakpopjes uit de verzameling zien? Klik op Trekzakbeeldje bij Labels, onder dit berichtje te vinden.
Kwak met de trekzak |
Kwik, Kwek en Kwak heten in andere landen heel anders. Kijk maar:
In Denemarken heten ze Rip, Rap og Rup.
In Duitsland zijn het Tick, Trick und Track.
In het Engels worden de drie eendjes Huey, Dewey and Louie genoemd.
In het Fins gaan ze als Tupu, Hupu ja Lupu door het leven.
In Frankrijk zijn het: Riri, Fifi et Loulou.
De Italianen spoken van Qui, Quo e Qua.
De Noren hebben het over Ole, Dole og Doffen.
In Argentinië zegt men Huguito, Dieguito y Luisito.
En in Zweden zijn het Knatte, Fnatte och Tjatte.
Hoe het ook zij, de drie staan bij mij in de kast, jaren geleden gevonden in een curiosawinkeltje.
Meer trekzakpopjes uit de verzameling zien? Klik op Trekzakbeeldje bij Labels, onder dit berichtje te vinden.
Het was een raar jaar, van eind oktober 2019 tot eind oktober 2020. Niet alleen vanwege corona met alle bijbehorende maatregelen, maar wat mij betreft vooral vanwege de verbouwing van mijn huisje en de uiteindelijke verhuizing. Maar nu zit ik er, aan de Westerlaan, en zijn de dozen uit de opslag gehaald en uitgepakt. De vitrine staat en de trekzakbeeldjes staan ook weer. Allemaal keurig afgestoft en wel. Ik heb nu minder kastruimte om ze allemaal uit te stallen - een kast heeft een functie in de keuken gekregen en is niet meer beschikbaar als trekzakbeeldjekast - en zodoende heb ik de engeltjes weer opgeborgen. Die haal ik met de kerst weer tevoorschijn. Dan mogen zij. Een paar boertjes, waar ook geen ruimte meer voor was, zijn verhuisd naar het kleinste kamertje. Daar is een driehoekig planchet waar ze precies op passen en ze spelen er dat het een lust is. Het boertje en boerinnetje krijgen elke avond een waxinelichtje, zodat ik kan plassen bij kaarslicht.
Om met Wil te spreken, die met Jan het huisje kwam bekijken: "Daar word je blij van." Het is zo klein en eenvoudig en zo verschrikkelijk leuk! Inderdaad Wil, ik kijk elke keer weer met plezier naar die poppetjes.