Trekzak in Groesbeek
17e Trek er es Uut
Groesbeek - Het was een Hemelvaartweekend waarbij de regen met bakken uit de hemel viel, maar dat kon de 17e Trek er es Uut niet deren.
Van donderdag tot en met zaterdag speelden de deelnemers in diverse workshops. Voor zowel beginners, middenniveau als gevorderden was er veel te leren. Irina Sarolea, Greet Wuyts en Frans Tromp, Jan Budweis, Wim Claeys en de Deen Sonnich Lydom, de Engelse Katie Howson, de Ier Connor McCarthy, Kok de Koning, de Fransman Bruno le Tron en Bas van der Poll gaven in diverse genres trekharmonicalessen. Samenspel, akoestische instrumenten en dansworkshops naast de kinderspeelgroep maakten het Trek er es Uut weekend compleet.
Workshop Cajun accordeon
Een groep van 12 mensen stapt lokaal 36 binnen. Bas van der Poll geeft een workshop cajun accordeon. De cajun trekzak lijkt een vreemde eend in de bijt. Hij wordt French accordeon genoemd. Een Franse accordeon die trekzak is en helemaal niet uit Frankrijk komt, maar oorspronkelijk van Duitse makelij is. Het klinkt verwarrend, maar de cajun trekzak is een eenrijer die via Duitse immigranten in de States is terechtgekomen en door Franse harmonicaspelers is omarmd in de cajun cultuur als ‘hun’ instrument. Samen met de viool, gitaar en de triangel vormt het een cajun gezelschap. Bas van der Poll speelt trekzak in de Cajun Company en hij doet dat goed. Al jaren reist hij regelmatig af naar de Louisiana en bezoekt cajun spelers. Hij probeert hun spel te doorgronden en blijft French accordeon studeren.
De cajun heeft Franse volksdeunen vereenvoudigd, leren we van Bas van de Poll. De melodietjes zijn teruggebracht tot two steps en walsen. Het gebeurde aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw. De basis van het cajun spel zoals wij dat van Van der Poll leren ligt in de periode van 1920 tot 1935.
Wie gewend is aan een tweerijer en Franse volksmuziek speelt, moet voor cajun een andere houding aannemen. De trekzak staat op de rechterknie en helt iets naar voren. We gebruiken het duimleertje en de vingers van de rechterhand zijn gebogen. We slaan op de toetsen als hamertjes op een klokkenspel. Al deze elementen maken samen met de dubbelklanken en drieklanken, het ritme en de oude melodieën de cajun muziek.
Van der Poll ontleedt voor zijn leerlingen het muziekstuk en hij bouwt het daarna op tot een speelbare two step of wals. We leren over de basisklanken, de Homekeys, de duwende G en de trekkende BD, de combinatie van akkoorden en de voorslag. We luisteren samen naar ouwe rotten in het vak. Nonc Allie passeert de revue en ook Ambrose Thibodeaux. Bas laat een video zien waarin de coryfeeën op cajun gebied niet alleen te horen maar ook te zien zijn.
We zien spelers en vooral veel dansers. Cajun muziek is dansmuziek. ’s Avonds, bij een optreden van de Cajun Company wordt dat nogmaals bevestigd. De dansvloer is vanaf de eerste klanken gevuld.
We gaan na dit weekend naar huis met een hoofd vol klanken en de basisvaardigheid in de vingers. Thuis gaan we oefenen, luisteren naar cajun en weer oefenen. De ‘Valse de Bayou Chene’ en de ‘Two step à Nonc Allie’ klinken uit de cajun accordeon.
