Het Oekraïens Volkslied klonk in de kerk Herenwegkerk. Ik was uitgenodigd het daar te spelen. Het 'Sjtsje ne vmerla Oekrajiny' betekent 'Oekraïne is nog niet vergaan'. De tekst werd in 1862 geschreven en de muziek kwam er in 1863 bij. Het werd in 1917 officieel aangenomen als volkslied, toen Oekraïne een onafhankelijke volksrepubliek was. In de tijd dat het een Sovjet republiek was, vanaf 1922, werd het door Rusland verboden. De Russen vonden het te patriottistisch. In 1992, toen Oekraïne als zelfstandig land verderging, werd het lied weer volop gezonden ter ere van een onafhankelijk Oekraïne. In 2003 werd het officieel aangenomen, met een iets gewijzigde tekst, als volkslied. De tekst luidt:
Nog is Oekraïnes glorie niet vergaan, noch zijn vrijheid,
Nog zal het lot ons, jonge broeders, toelachen.
Verdwijnen zullen onze vijanden als dauw in de zon,
en ook wij, broeders, zullen heersen in ons eigen land.
Refrein (2x):
Onze ziel en ons lichaam zullen wij geven voor onze vrijheid.
En wij zullen tonen dat wij, broeders, van het geslacht der Kozakken zijn.
Bron Historiek.net
